รอบรั้ว โรงเรียน วันไหว้ครู
Wednesday, June 17, 2009
พิธีวันไหว้ครูปีนี้ก็เหมือนๆกับทุกๆปีที่ผ่านมา ซึ่งความจริงแล้วในสายตาของคนต่างชาติ ต่างภาษาที่เขามองดูเราอยู่เหมือนกัน เขาอัศจรรย์ใจในพิธีกรรมนี้ ที่หาไม่ได้ในบ้านเมืองเขา ครูเองก็เคยพูดเอาไว้หลายครั้งแล้ว ถึงความสำคัญของครู....ครูก็คือครู...ครูที่ประสิทธิประสาทวิชาให้แก่ลูกศิษย์... “ลูกศิษย์” ค่ะ ไม่ใช่แค่ศิษย์ และไม่ใช่แน่ กับความหมายของตะวันตกที่พยายามใช้คำว่า “ผู้ให้บริการ- ครู” “ผู้รับบริการ – นักเรียน” และครูเองก็ไม่เห็นด้วยมาตลอด
เราอยู่ในคนละสังคมกัน วัฒนธรรมที่แตกต่างกัน แล้วเราก็พยายามอย่างมาก ที่จะแหวกเข้าไปหาวัฒนธรรมตะวันตกนั้น ทั้งๆที่ของเราเองนั่น ถือว่าแน่นแฟ้น กระชับเกลียวความสัมพันธ์กันมากกว่า เป็นลูกศิษย์และครู ข้อเขียนเรื่องครูโบราณ และอีกหลายๆเรื่องในทำนองนี้ เป็นข้อเขียนของครูเมื่อปีที่แล้ว ที่ลูกๆสามารถเข้าไปอ่านได้ ว่าคนไทยเรานี่นับถือครู นับเป็นรองจากพระคุณของศาสนา และพระคุณของพ่อแม่ คนที่ถัดมาก็คือครู วัฒนธรรมของเราให้ความสำคัญเอาไว้ มาก มากกว่าเทวดาอารักษ์เสียอีก ซึ่งเราจะเห็นได้ในบทไหว้ครู ปฐม ก กา
ทีนี้ ที่ครูพูดเมื่อตอนต้นว่าฝรั่งต่างชาติ ครูต่างวัฒนธรรม เมื่อมาสอนในเมืองไทย เขาได้เห็นวัฒนธรรมของเราเข้า เขาคิดอย่างไร ส่วนมากเราอาจไม่เคยอ่านผ่านตา แต่ครูได้มีโอกาสอ่านผลงานของครูอเมริกัน ที่มาสอนที่โรงเรียนศรีธรรมราชศึกษา ติดตามข้อเขียนเขามาเป็นปี เพราะชอบลักษณะการเขียนของครูคนนี้ ตั้งแต่เขาเขียนเรื่องไปเที่ยวอ่าวมาหยา ประทับใจที่เขาเขียนได้จนเราสามารถมองเห็นภาพได้ เว็บไซท์ที่เขาเขียนไว้คือ “bchinab ผมเป็นคนอเมริกัน” เข้าไปค้นใน google ก็จะเจอค่ะ แต่ตอนนี้เว็บนี้เขาเลิกเขียนแล้ว เขาเขียนในเว็บใหม่ คือ http://bluenomadic.blogspot.com/2009/06/wai-kru-2009.html ซึ่งเขาจะบรรยายความรู้สึกช่วงไหว้ครูในขณะนั้นของเขาเอาไว้เล็กน้อย แต่นั่นก็แสดงถึงความรู้สึก เห็นถึงความสำคัญของครูชาวไทย ที่ตะวันตกเองไม่เคยรับรู้อย่างเป็นรูปธรรม เหมือนอย่างที่เขาได้พบกับตัวเอง และถ้าครูนับไม่ผิด ครูฝรั่งทั้ง 8 คนนั่น ประทับใจอย่างไม่มีวันลืมได้ เพราะอาการที่แสดงออกทางสีหน้า ที่เปี่ยมไปด้วยความสุขนั้น ฉายออกมาให้เห็นทั้ง รอยยิ้มและดวงตาที่มองลูกศิษย์ ครูเองดูแล้วก็ปลื้มใจค่ะ
ครูอาจเป็นคนหัวโบราณในเรื่องนี้ แต่นั่นก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ปรับตัวให้เป็น “ครูพันธุ์ใหม่” ไม่ได้ บ้านเราพยายามมากในการเลียนแบบการศึกษาของตะวันตก อบรมกับทุกปี เรื่องนั้น เรื่องนี้ ด้วยวิธีที่ต่างชาติคิดสร้างออกมา เอาละ...ทั่วโลกเขาใช้กัน เลียนแบบกัน แต่นั่นก็ไม่ใช่ว่า จะทิ้งของดีที่เรามีอยู่ทั้งหมด ครูไม่ได้หวังว่า ลูกศิษย์จะเข้ามากราบเช้า กราบเย็น ไม่ได้คิดอย่างนั้น แต่มารยาทไทยที่เห็นว่าดีสำหรับเรา ยังต้องคงอยู่ เพราะฉะนั้น การที่ครูเคร่งครัดในเรื่องนี้ เพราะว่านี่คือวัฒนธรรมของเรา ความเป็นไทย แสดงออกถึงความเป็นไทย มันน่ารักค่ะ นี่เรื่องหนึ่ง และในเรื่องการพัฒนาการศึกษาก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง การที่ครูได้สร้างเว็บไซท์นี้ขึ้นมา ก็เพื่อส่งเสริมการเรียนการสอน การอบรมลูกศิษย์ขึ้นมาเพิ่มอีกทางหนึ่ง นี่ก็เป็นการพัฒนาการศึกษาเหมือนกัน เห็นไหมคะ ครูหัวโบราณอย่างครูนี่ ก็สามารถเดินกับคนรุ่นใหม่ได้ค่ะ
ในวันไหว้ครูปีนี้ ขอให้ลูกๆทุกคนจงขยันเรียนนะคะ เป็นเด็กดี เป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ ครูอาจารย์และจงประสบความสำเร็จในการเรียนกันทุกคนค่ะ
อ้างอิงและอยากให้อ่านด้วย: http://bluenomadic.blogspot.com/2009/06/wai-kru-2009.html
เราอยู่ในคนละสังคมกัน วัฒนธรรมที่แตกต่างกัน แล้วเราก็พยายามอย่างมาก ที่จะแหวกเข้าไปหาวัฒนธรรมตะวันตกนั้น ทั้งๆที่ของเราเองนั่น ถือว่าแน่นแฟ้น กระชับเกลียวความสัมพันธ์กันมากกว่า เป็นลูกศิษย์และครู ข้อเขียนเรื่องครูโบราณ และอีกหลายๆเรื่องในทำนองนี้ เป็นข้อเขียนของครูเมื่อปีที่แล้ว ที่ลูกๆสามารถเข้าไปอ่านได้ ว่าคนไทยเรานี่นับถือครู นับเป็นรองจากพระคุณของศาสนา และพระคุณของพ่อแม่ คนที่ถัดมาก็คือครู วัฒนธรรมของเราให้ความสำคัญเอาไว้ มาก มากกว่าเทวดาอารักษ์เสียอีก ซึ่งเราจะเห็นได้ในบทไหว้ครู ปฐม ก กา
ทีนี้ ที่ครูพูดเมื่อตอนต้นว่าฝรั่งต่างชาติ ครูต่างวัฒนธรรม เมื่อมาสอนในเมืองไทย เขาได้เห็นวัฒนธรรมของเราเข้า เขาคิดอย่างไร ส่วนมากเราอาจไม่เคยอ่านผ่านตา แต่ครูได้มีโอกาสอ่านผลงานของครูอเมริกัน ที่มาสอนที่โรงเรียนศรีธรรมราชศึกษา ติดตามข้อเขียนเขามาเป็นปี เพราะชอบลักษณะการเขียนของครูคนนี้ ตั้งแต่เขาเขียนเรื่องไปเที่ยวอ่าวมาหยา ประทับใจที่เขาเขียนได้จนเราสามารถมองเห็นภาพได้ เว็บไซท์ที่เขาเขียนไว้คือ “bchinab ผมเป็นคนอเมริกัน” เข้าไปค้นใน google ก็จะเจอค่ะ แต่ตอนนี้เว็บนี้เขาเลิกเขียนแล้ว เขาเขียนในเว็บใหม่ คือ http://bluenomadic.blogspot.com/2009/06/wai-kru-2009.html ซึ่งเขาจะบรรยายความรู้สึกช่วงไหว้ครูในขณะนั้นของเขาเอาไว้เล็กน้อย แต่นั่นก็แสดงถึงความรู้สึก เห็นถึงความสำคัญของครูชาวไทย ที่ตะวันตกเองไม่เคยรับรู้อย่างเป็นรูปธรรม เหมือนอย่างที่เขาได้พบกับตัวเอง และถ้าครูนับไม่ผิด ครูฝรั่งทั้ง 8 คนนั่น ประทับใจอย่างไม่มีวันลืมได้ เพราะอาการที่แสดงออกทางสีหน้า ที่เปี่ยมไปด้วยความสุขนั้น ฉายออกมาให้เห็นทั้ง รอยยิ้มและดวงตาที่มองลูกศิษย์ ครูเองดูแล้วก็ปลื้มใจค่ะ
ครูอาจเป็นคนหัวโบราณในเรื่องนี้ แต่นั่นก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ปรับตัวให้เป็น “ครูพันธุ์ใหม่” ไม่ได้ บ้านเราพยายามมากในการเลียนแบบการศึกษาของตะวันตก อบรมกับทุกปี เรื่องนั้น เรื่องนี้ ด้วยวิธีที่ต่างชาติคิดสร้างออกมา เอาละ...ทั่วโลกเขาใช้กัน เลียนแบบกัน แต่นั่นก็ไม่ใช่ว่า จะทิ้งของดีที่เรามีอยู่ทั้งหมด ครูไม่ได้หวังว่า ลูกศิษย์จะเข้ามากราบเช้า กราบเย็น ไม่ได้คิดอย่างนั้น แต่มารยาทไทยที่เห็นว่าดีสำหรับเรา ยังต้องคงอยู่ เพราะฉะนั้น การที่ครูเคร่งครัดในเรื่องนี้ เพราะว่านี่คือวัฒนธรรมของเรา ความเป็นไทย แสดงออกถึงความเป็นไทย มันน่ารักค่ะ นี่เรื่องหนึ่ง และในเรื่องการพัฒนาการศึกษาก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง การที่ครูได้สร้างเว็บไซท์นี้ขึ้นมา ก็เพื่อส่งเสริมการเรียนการสอน การอบรมลูกศิษย์ขึ้นมาเพิ่มอีกทางหนึ่ง นี่ก็เป็นการพัฒนาการศึกษาเหมือนกัน เห็นไหมคะ ครูหัวโบราณอย่างครูนี่ ก็สามารถเดินกับคนรุ่นใหม่ได้ค่ะ
ในวันไหว้ครูปีนี้ ขอให้ลูกๆทุกคนจงขยันเรียนนะคะ เป็นเด็กดี เป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ ครูอาจารย์และจงประสบความสำเร็จในการเรียนกันทุกคนค่ะ
อ้างอิงและอยากให้อ่านด้วย: http://bluenomadic.blogspot.com/2009/06/wai-kru-2009.html
Posted by
ครูพเยาว์
at
6:26 PM
Labels: การศึกษา, ทั่วไป ตามใจคิด, วัฒนธรรม