_______ ในอดีตกาล มีเศรษฐีผู้หนึ่งอยู่ในเมืองพาราณสีเป็นผู้มีสติปัญญารอบรู้ในเรื่องต่างๆ วันหนึ่งขณะเดินทางไปเข้าเฝ้าพระราชา ได้พบหนูตายตัวหนึ่งอยู่บนทางเดินท่านได้ใช้ปัญญาพิจารณาแล้วบอกแก่เด็กรับใช้ของตนซึ่งเป็นหนุ่มน้อยว่า " ผู้ใดนำหนูตัวนี้ไปขาย ผู้นั้นจะได้เป็นเศรษฐีในไม่ช้านี้ " เด็กรับใช้นั้นจึงนำหนูตัวนั้นไปขายให้แก่คนเลี้ยงแมว ได้เงินมาเล็กน้อยแล้วนำเงินไปซื้อน้ำอ้อยไว้คอยแจกคนเก็บดอกไม้ พวกคนเก็บดอกไม้ก็เอาดอกไม้ให้เป็นสิ่งตอบแทน เขาได้เอาดอกไม้นั้นไปขาย ทำอย่านั้นเรื่อยๆ จนมีเงินมากขึ้นอยู่มาวันหนึ่งลมพายุพัดต้นไม้ในสวนหลวง มีต้นไม้ล้มลงเป็นจำนวนมาก เขาอาสาไปเก็บกิ่งไม้เพื่อนำไปทำฟืน โดยวานให้เด็กเลี้ยงโคช่วยกันขนฟืนและให้น้ำอ้อยเป็นค่าจ้างตอบแทน และนำฟืนเหล่านั้นไปขายให้พวกช่างหม้อ ต่อมามีพ่อค้ามาขายม้าที่เมืองนี้ เขาซื้อหญ้าไว้และได้ขายให้แก่พ่อค้าได้เงินเป็นจำนวนมาก ต่อมาเขาได้เหมาสินค้าในเรือสำเภา 500 ลำ ที่มาค้าขายในเมืองโดยวิธีวางมัดจำด้วยทรัพย์จำนวนหนึ่ง แล้วขายสินค้าเหล่านั้นให้แก่พวกพ่อค้าอื่นอีกได้กำไรมหาศาลจนมีฐานะเป็นเศรษฐี มีชื่อเรียกขานว่า " จูฬกเศรษฐี" เขาได้นำเอาทรัพย์สินครึ่งหนึ่งไปตอบแทนบุญคุณของเศรษฐีผู้เป็นนายเก่า เศรษฐีนายเก่าได้ยกธิดาของตนให้เป็นภรรยาและได้ยกสมบัติให้เป็นมรดกอีกด้วย

_______ชาดกเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ผู้มีปัญญาฉลาดสามารถสร้างฐานะได้ด้วยทุนทรัพย์เพียงเล็กน้อย

_______ในอดีตกาล มีราชสีห์และเสือโคร่งอาศัยอยู่ด้วยกันในถ้าแห่งหนึ่งใกล้กับต้นไม้ ซึ่งมีเทวดาสถิตอยู่ และมีสุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งได้อยู่รับใช้ อาศัยกินเศษอาหารที่เหลือ ครั้นอยู่มานานเข้าสุนัขจิ้งจอกตัวนั้นมีความอยากกินเนื้อราชสีห์และเนื้อเสือโคร่ง จึงคิดอุบายให้ทั้งสองแตกความสามัคคีกันเมื่อคิดได้อย่างนั้นแล้วจึงไปยุยงราชสีห์ด้วยคำโกหกว่า เสือโคร่งได้กล่าวติเตียนราชสีห์ว่า " มีลักษณะท่าทางและกำลังความกล้าหาญน้อยกว่าตน " ราชสีห์ไม่เชื่อและกล่าวตอบว่า " ไปเถิดแก " สุนัขจิ้งจอกตัวนั้นจึงไปยุยงเสือโคร่งด้วยคำโกหกนั้นอีก เสือโคร่งจึงไปถามราชสีห์ เพื่อหาข้อเท็จจริงและเมื่อรู้ว่าถูกสุนัขจิ้งจอกยุยงให้แตกความสามัคคีกัน ต่างไม่ถือโทษโกรธเคืองกันแล้วทั้งสองก็มีความสามัคคีปรองดองกันเหมือนเดิม สุนัขจิ้งจอกตัวนั้นก็ไม่สามารถอยู่ในที่นั้นได้จึงหนีไปอยู่ที่อื่นแทน

_______ชาดกเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนมีความรู้ย่อมหนักแน่นอยู่ในสามัคคีไม่แตกแยกกับหมูคณะด้วยคำยุยงของผู้อื่น