รอบรั้ว พุทธศาสนา การบวช
Wednesday, July 16, 2008
การได้เกิดเป็นลูกผู้ชายไทย...ชาวพุทธนี่ สิ่งที่ต้องทำและสมควรที่จะทำอย่างยิ่ง ให้สมกับความเป็นกุลบุตรก็คือ การเข้าไปบวชเรียน ในพระพุทธศาสนา พ่อ-แม่ทุกคนต่างก็หวังเอาไว้อย่างยิ่งว่า...ลูก อาจจะบวชให้ เพื่อหวังว่า หากตายไป...อาจได้ยึดชายจีวรแห่งบุญกุศลของลูก ที่ได้มอบให้แก่บุพการี เพื่อไปสู่สุขคติยามที่วายชนม์ไป นั่นคือความเชื่ออย่างหนึ่งของชาวพุทธเรา
...
น้ำตาแห่งความปิติ ได้หลั่งออกมาจากดวงตาของพ่อแม่ ที่ได้เห็นลูก ถือดอกไม้มากราบขอขมา มันเป็นเวลาที่ไม่อาจจะอธิบายออกมาได้ ณ วินาทีนั้น...มันเต็มตื้นไปหมด และไม่มีวันลบเลือน
หลังจากนี้...ผู้ที่ได้เข้าบวช ก็จะได้ตั้งหน้า ตั้งตาเรียน ฝึกฝน ที่จะเอาชนะตัวเอง พาตัวเองให้พ้นภัยจากกิเลสมารทั้งหลายที่จ้องมากลุ้มรุมทำร้ายอยู่ตลอดเวลา อาจเป็นอุบายอย่างหนึ่งของชาวพุทธเรา ที่พยายามจูงลูก เข้าสู่ร่มเงาแห่งพระพุทธศาสนา ให้มีชีวิตใต้ร่มกาสาวพัสตร์ ให้มีสติมั่นคง หากได้ลาสิกขาออกมาใช้ชีวิตคฤหัสถ์ในภายหลังอย่างมีความสุข
...
น้ำตาแห่งความปิติ ได้หลั่งออกมาจากดวงตาของพ่อแม่ ที่ได้เห็นลูก ถือดอกไม้มากราบขอขมา มันเป็นเวลาที่ไม่อาจจะอธิบายออกมาได้ ณ วินาทีนั้น...มันเต็มตื้นไปหมด และไม่มีวันลบเลือน
หลังจากนี้...ผู้ที่ได้เข้าบวช ก็จะได้ตั้งหน้า ตั้งตาเรียน ฝึกฝน ที่จะเอาชนะตัวเอง พาตัวเองให้พ้นภัยจากกิเลสมารทั้งหลายที่จ้องมากลุ้มรุมทำร้ายอยู่ตลอดเวลา อาจเป็นอุบายอย่างหนึ่งของชาวพุทธเรา ที่พยายามจูงลูก เข้าสู่ร่มเงาแห่งพระพุทธศาสนา ให้มีชีวิตใต้ร่มกาสาวพัสตร์ ให้มีสติมั่นคง หากได้ลาสิกขาออกมาใช้ชีวิตคฤหัสถ์ในภายหลังอย่างมีความสุข
...
แต่การที่จะอยู่ในวัดที่เขาเพ่งที่จะฝึกคนแล้ว...มันก็ต้องยากกว่าใช้ชีวิตตามธรรมดา..หรือไปบวชแบบวัดธรรมดา กฎระเบียบต่างๆ ศีลอีก 227 ข้อที่จะต้องสำรวมระวังเอาไว้ตลอดเวลา สำหรับคนที่ใช้ชีวิตแบบอิสระและชินกับการเป็นอยู่อย่างนั้นแล้ว ย่อมจะท้อใจขึ้นมาได้....ใจอาจคิดเตลิด..ก็ไม่ได้หวังนิพพานอะไรนี่...อะไรทำนองนี้ เชื่อว่าหลายคนที่กำลังจะเดินไปสู่การตัดสินใจที่จะออกบวช เริ่มลังเล...เพราะแค่โกนหัวบวชนาค ก็เห็นรางๆว่า ข้างหน้าจะเจอกับอะไร อุปสรรคและความลำบากที่ไม่เคยคิดมาก่อน บางคนถึงกับขอกลับบ้าน ไม่บวชดีกว่า...มีมาแล้ว
และก็พลาด...พลาดโอกาสที่พระพุทธเจ้าได้มอบให้แก่มนุษย์มากว่าสองพันปี...ให้โอกาสที่จะศึกษาตนเองอย่างจริงจัง ฝึกอย่างจริงจัง และได้เอาวิชานั้นไปดำรงชีวิตให้อยู่อย่างรู้เท่าทันกับกิเลส ตัณหาต่างๆ ที่เราต้องอยู่ร่วมกันไปตลอดเส้นทางของชีวิต...ให้เรามองกิเลส ตัณหาต่างๆอย่างเหยียดๆได้...ว่าฉันรู้เท่าทันแกนะ
และก็พลาด...พลาดโอกาสที่พระพุทธเจ้าได้มอบให้แก่มนุษย์มากว่าสองพันปี...ให้โอกาสที่จะศึกษาตนเองอย่างจริงจัง ฝึกอย่างจริงจัง และได้เอาวิชานั้นไปดำรงชีวิตให้อยู่อย่างรู้เท่าทันกับกิเลส ตัณหาต่างๆ ที่เราต้องอยู่ร่วมกันไปตลอดเส้นทางของชีวิต...ให้เรามองกิเลส ตัณหาต่างๆอย่างเหยียดๆได้...ว่าฉันรู้เท่าทันแกนะ
...
หลวงปู่เทศนาให้ฟังกัณฑ์หนึ่ง ก่อนที่จะถึงพิธีบวช พูดถึงการเห็นภัยในวัฎฎสังสาร ภิกษุคือผู้เห็นภัยนี้...การที่เข้าไปบวช ก็เท่ากับการที่เข้าไปศึกษาให้เห็นพิษภัยของเหล่ามารต่างๆที่แอบซ่อน แอบซุกอยู่ในจิตใจของเรา ปลุกเร้าเราให้ทำตามใจของมัน...เราเองก็ต้องฝึก ต้องปฎิบัติ ต้องทำความเข้าใจและสามารถรู้เท่าทัน จากนั้นถ้าเก่งพอ ก็ขจัดเหล่ามารนั้นให้พ้นจากเราได้...ไม่ถึงนิพพาน แต่ก็สามารถอยู่อย่างมีความสุขได้โดยไม่มีมารมากวนใจ
หลวงปู่เทศนาให้ฟังกัณฑ์หนึ่ง ก่อนที่จะถึงพิธีบวช พูดถึงการเห็นภัยในวัฎฎสังสาร ภิกษุคือผู้เห็นภัยนี้...การที่เข้าไปบวช ก็เท่ากับการที่เข้าไปศึกษาให้เห็นพิษภัยของเหล่ามารต่างๆที่แอบซ่อน แอบซุกอยู่ในจิตใจของเรา ปลุกเร้าเราให้ทำตามใจของมัน...เราเองก็ต้องฝึก ต้องปฎิบัติ ต้องทำความเข้าใจและสามารถรู้เท่าทัน จากนั้นถ้าเก่งพอ ก็ขจัดเหล่ามารนั้นให้พ้นจากเราได้...ไม่ถึงนิพพาน แต่ก็สามารถอยู่อย่างมีความสุขได้โดยไม่มีมารมากวนใจ
