เรื่องนี้อยู่ในเรื่องหลักธรรมนำชาวพุทธค่ะ ลูกๆคะ ไม่ว่าศาสนาไหนก็ตามต่างก็มีคำสอนที่ศาสดานำมาสอนเอาไว้ให้ศาสนิกปฏิบัติตาม ศาสนาพุทธของเรา พระพุทธเจ้าก็ได้แสดงธรรมเอาไว้ แล้วก็เป็นตัวแทนของพระพุทธเจ้าสืบมาจนทุกวันนี้ เราฟังธรรมที่เหล่าพระสงฆ์แสดงธรรมให้ฟัง ก็เหมือนกับที่พระพุทธเจ้าได้ทรงแสดงธรรมไว้ในสมัยพุทธกาลนั่นแหละค่ะ วันนี้จะมาพูดถึงไตรสิกขาค่ะ

ไตรสิกขา หมายถึงข้อปฏิบัติที่ต้องศึกษา 3 ประการนะคะคือ

1. ศีล คือ การรักษากายและวาจาให้เป็นปกติ ไม่ให้บกพร่อง ซึ่งเป็นข้อฝึกอบรมในด้านความประพฤติ ได้แก่ การไม่เบียดเบียนผู้อื่นทั้งทางกายและวาจา เช่น ประพฤติตนในสิ่งที่ดี พูดในสิ่งที่ดี มีประโยชน์และประกอบอาชีพสุจริต การรักษาศีลเป็นสิ่งสำคัญ เพราะศีลเป็นพื้นฐานของการฝึกสมาธิ ศีลเป็นพื้นฐานที่จะก่อให้เกิดคุณธรรมต่างๆ ดังนั้น ผู้ที่รักษาศีลบริสุทธิ์ จิตก็ตั้งมั่นเป็นสมาธิ

2. สมาธิ คือ ความตั้งมั่นแห่งจิตหรือการสำรวมใจให้แน่วแน่ ซึ่งฝึกอบรมได้ โดยอาศัยการเพ่งสิ่งใดสิ่งหนึ่ง หรือจิตระลึกอยู่ในสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นอารมณ์ เมื่อจิตเป็นสมาธิแล้ว จะทำให้เกิดปัญญารู้แจ้งในสิ่งต่างๆ

3. ปัญญา คือ ความฉลาดรอบรู้ หรือแจ่มกระจ่างในเหตุและผล รู้และเห็นแนวทางแห่งการปฏิบัติที่ถูกต้อง ปัญญาที่กล่าวในไตรสิกขานี้ เป็นปัญญาที่เกิดจากการฝึกหัดปฏิบัติ อบรม เป็นปัญญาที่เกิดขึ้นหลังจากฝึกสมาธิ เมื่อมีจิตตั้งมั่นดีแล้ว ปัญญาจะเกิดขึ้นมาเองค่ะ