กาเอ๋ยกาดำ.........................รู้จักรู้จำรักเพื่อน

ได้เหยื่อเผื่อแผ่ไม่แชเชือน..........รีบเตือนพวกพ้องร้องเรียกมา

เกลื่อนกลุ้มรุมล้อมพร้อมพรัก.......น่ารักน้ำใจกระไรหนา

จงเผื่อแผ่แน่ะพ่อหนูจงดูกา.........มันโอบอารีรักดีนักเอย

นี่เป็นบทดอกสร้อยบทหนึ่ง ที่เด็กๆเคยท่องจำกัน ในบทท่องจำนี้ แสดงให้เห็นนิสัยของกาว่าเป็นอย่างไร เราอาจเห็นกาในภาพยนตร์การ์ตูนของฝรั่ง มักมีนิสัยไม่ดี ขี้โกง เอาเปรียบคนอื่น ชอบแกล้งสัตว์ตัวอื่นเป็นประจำ แต่คนไทยของเราไม่ได้มองในมุมนั้น เมือ่เห็นว่ามีอาหาร กามันก็มากลุ้มรุมกันกิน มองเหมือนกับว่าชวนกันมากินอาหาร แบ่งกันกิน แล้วก็นำเอานิสัยนั้นมาสอนเด็ก ให้รู้จักแบ่งปัน อย่าเห็นแก่ตัว นิสัยไม่เห็นแก่ตัวเราก็จะเห็นว่าศาสนาพุทธของเราก็สอนเอาไว้ ให้รู้จักการให้ทาน ที่เรียกกันว่า "ทานมัย" ซึ่งหมายถึงการทำบุญด้วยการให้ ให้คนที่ที่อดอยาก เราสามารถให้ทานได้ 3 ลักษณะ คือ

อามิสทาน...คือ การให้ด้วยวัตถุสิ่งของ

ธรรมทาน...คือ การให้ด้วยคำแนะนำสั่งสอนในเรื่องที่ดี ที่เกิดประโยชน์แก้ผู้ฟัง

อภัยทาน...คือการให้อภัยไม่ถือโทษโกรธเคืองในเรื่องต่างๆ

ลูกๆรู้มั้ยคะ ว่าทานตัวไหนที่ให้ยากที่สุด และเราก็ไม่ต้องเสียอะไรเลย....อภัยทานค่ะ หลายๆคนถ้าโกรธใครสักคน นานค่ะกว่าจะหายโกรธลงไปได้ แต่ถ้าเรารู้จักให้อภัยตั้งแต่ต้น เราก็จะไม่หลงโกรธกัน แล้วก็ไม่ได้เสียอะไรสักอย่าง ...ใช่มั้ยคะ..แค่รู้จักรักษาใจไม่ให้โกรธ และให้อภัยเท่านั้น